Informatie
Piel de Sapo, Italien Netted, Charantais? Drie lokale meloenhero’s, die zeer geliefd zijn het land van herkomst, te weten Spanje, Italië en Frankrijk. Daar waren ze een goed bewaard geheim. Maar die tijd is voorbij, want langzaam maar zeker veroveren deze meloenen het Noorden.
We wisten in het Noorden eigenlijk niet beter: een meloen was een Galia. Die oogstten ze onrijp met de bedoeling nog wat na te rijpen tijdens transport. Maar consumenten die op vakantie bij de Zuiderburen eenmaal hebben geproefd hoe zoet een meloen kan zijn, weten inmiddels waar Abraham de mosterd haalt: de zogeheten sensory learning curve.
“We zien dan ook dat het verwachtingspatroon van de consument stijgt en dat ze bereid zijn om meer voor kwaliteit te betalen, zeker als het gaat om smaak,” zegt Sales Manager Miguel Salinas Torres. “Dit, gecombineerd met de verbeterde logistiek, creëert kansen voor de lokale hero’s uit het zuiden.”
De logistiek is verbeterd, maar dat is niet het enige. Vooral de trends van convenience en gezondheid spelen een rol, in dit geval de voorgesneden meloenstukjes in mixverpakkingen. Daardoor is de consument in het noorden meer meloen gaan eten.
Salinas Torres: “De Spaanse Piel de Sapo is voor deze consument met zijn donkergroene schil wat minder aantrekkelijk. De kleur associeert men immers met onrijp fruit. De mixverpakkingen, met verschillende type meloen of gemengd met andere fruitsoorten, is dan een laagdrempelige manier om kennis te maken met de nieuwe typen.” Erg snel gaat de ontwikkeling trouwens niet. Houdbaarheid blijft een punt en het gewicht van een volwassen Piel de Sapo is 1,7 kilo. Dat slepen Noorderlingen niet graag mee naar huis. Dan toch liever zo’n handig bakje.
Jammer genoeg staat daar niet altijd op om welk type meloen het gaat en eten consumenten ze ook vaak te koud volgens Marketing Specialist Hans Verwegen, waardoor de aroma’s onvoldoende loskomen. “Hoe weet je dan dat die lekkere meloen een Piel de Sapo is?"
Op goede voorlichting is nog een heel terrein te winnen. Denk aan informatieborden in de winkel, artikelen in winkelmagazines en berichten op internet en social media, waarbij we het convenience product koppelen aan de originele vrucht. Zo creëren we een productbeleving en wekken we voor beide productvormen meer nieuwsgierigheid op bij de consument. Het gevolg? Meer verkoop en minder onnodige winkelverliezen. Uit onze contacten met de Noord-Europese retail blijkt dat dit besef voor noodzakelijke productvoorlichting over het meloenassortiment groeiende is, maar nog niet voldoende.”
Naast voorlichting is er ook veel te winnen op het gebied van veredeling. Salinas Torres: “Bij de lokale types richten we ons niet meer alleen op de consument in het zuiden. Het suikergehalte, de smaakbeleving, de aroma en het sapgehalte zijn allemaal eigenschappen waar we in de meloenveredeling mee bezig zijn. Dat doen we in nauwe samenwerking met de keten trouwens. En met respect voor de traditionele parameters op houdbaarheid en uniformiteit. Voorheen waren die laatste twee parameters voorbehouden aan de exportkwaliteiten en zaten de lokale kwaliteiten meer op smaak. Je ziet nu dus dat daar overlap in komt: ook exportkwaliteiten moeten uitblinken in smaak.”
In feite is het een combinatie tussen
• geur,
• brix en
• textuur.
De neus- en mondholte staan met elkaar in verbinding. Tijdens het eten stroomt er aromalucht vanuit de mond naar de neus. Hierdoor kunnen we de specifiekere ‘secundaire smaken’ waarnemen. Eigenlijk zijn deze ‘neussmaken’ dus geuren, zoals vanille, menthol en kaneel. Een geur bestaat uit vluchtige verbindingen. In combinatie met het brixgehalte ¬– het totaal aan suikers en zuren – bepalen deze verbindingen in belangrijke mate de smaak die we ervaren bij eten. De textuur tenslotte, bepaalt het mondgevoel. Het is belangrijk dat de meloen een zekere ‘bite’ heeft. Ontbreekt die, dan ervaart men de vrucht al gauw als melig.
